Na het debuut van ’t Paardje C in seizoen 23/24 is het een seizoen stil geweest rond de 3de equipe van de Madese schaakvereniging. Dit seizoen is het paardje weer van stal gehaald om te gaan grazen in de avondcompetitie A2 van de NBSB. ’t Paardje C gaat de verschillende weides in de omtrek weer opzoeken om zich te meten met verenigingen in de regio.

De eerste tegenstander voor het nieuwgevormde 4-tal was RSG A uit Roosendaal. Op maandag 22 september stapten we een knus café binnen om vervolgens hartelijk te worden ontvangen. In een gezellige achterkamer van het café werden de figuurlijke degens met elkaar gekruist en beleefden wij de eerste krachtmeting van dit nieuwe seizoen.

De kersverse teamleider Lars had in zijn peptalk in de auto zijn kompanen geadviseerd om vooral de tijd te nemen en niet op zet 13 al een stuk achter te staan, omdat dit wellicht 1 van de valkuilen van het relatief jeugdige 4-tal kon zijn. Nou, hij zat er maar ongeveer 2 zetten naast toen Dino, zijn debuut makende op bord 3 tegen Salah Alibrahim, na een zet of 15 een paard achter stond. Echter, de uitdrukking op het gezicht van Dino bleef strijdlustig en met het steeds maar toevoegen van complicaties aan zijn stelling had de pion die hij over had gehouden voor zijn paard wel potentie om flinke problemen te veroorzaken. De pion eindigde in de vijandige stelling op f6, een doorn in de fianchetto positie van zijn tegenstander. Een offer volgde om de pion te elimineren maar het kwaad bleek al geschied, de tegenstander van Dino kwam in een mat net vast te zitten, 0-1. Een debuut voor Dino om trots op te zijn en tegelijkertijd hopelijk een wijze les uit te leren wat betreft de eerder gegeven adviezen.

Op bord 1 was Peter Francois jr. geposteerd. Zijn rating en de ervaring in de avond en -zaterdagcompetities maakten hem een makkelijke keuze voor het 1ste bord. Jan Schuurmans kwam tegenover hem zitten, een zeer sterke tegenstander met waarschijnlijk 1 van de hogere ratings in deze competitie (2100). Peter ging voor een klassieke en snelle flankaanval op de reeds gerokeerde koning van zijn tegenstander, waarbij Peter de opties tot rokade had uitgesteld om deze aanval in te kunnen zetten. Een partij met veel mogelijke offers en oneindig veel complicaties ontstond al snel. Peter voelt zich als een vis in het water in posities als deze, en liet zijn alles op alles op zijn aanval te willen zetten om door te breken. Echter, Jan bleef ijzig kalm en wist zet voor zet de dreiging van Peter te elimineren waardoor er een stelling ontstond waar de angel van de aanval er uit ging en de partij wellicht afstevende op remise. Helaas waren er door de continue drang tot aanvallen in het middenspel wel wat zwakheden ontstaan in de defensie van Peter, iets waar Jan dankbaar gebruik van maakte, 1-1. Jammer Peter, maar er komen zeker nog genoeg kansen dit seizoen om punten te scoren.

Op bord 4 wederom een debutant, de broer van Dino, Arnes. Arnes speelde een Scandinavische opening tegen Ben Cartens en kwam hiermee prima de opening naar het middenspel. Vanuit een ooghoek was al te zien dat er veel trucjes werden geprobeerd door beide spelers die ze allebei vakkundig wisten te pareren. Een serie aan versimpelingen in de positie zorgden voor een minder gecompliceerde stelling, waardoor beide spelers 4 pionnen en een licht stuk over wisten te houden. Na nog wat geschuif heen en weer bood Ben terecht een remise aan, wat na overleg met teamleider Lars gretig werd geaccepteerd, omdat deze zelf overtuigd was van het winnen van zijn eigen positie, 1.5 – 1.5 tussenstand. Het volwassen spel van Arnes verdient absoluut een pluim, gezien zijn relatieve onervarenheid binnen onze vereniging en het feit dat hij debuteerde. Als hij dezelfde rust kan bewaren in de aankomende rondes is er vertrouwen dat hij ook genoeg punten gaat binnen sprokkelen.

Na de uitslagen op de andere borden bleef Lars over op bord 2 tegen André van de Laar. Lars maakte na 18 jaar weer zijn debuut in de externe competitie, nadat hij dit in de jeugd wel veel had gedaan (toen nog bij Giessen en Linge). André opende Engels, iets wat wij op de interne competitie bij slechts enkelen zien, maar voor Lars gelukkig genoeg om de verschillende ideeën en concepten van deze opening wel te begrijpen en niet verrast te zijn. Een positionele stelling kwam op het bord waarin beide spelers niet wisten door te breken en vakkundig elkaars plannen wisten te dwarsbomen. Met een continue spanning tussen de witte lopers en verschillende tactieken die daardoor op de loer lagen was het bord veranderd in een positioneel mijnenveld waarbij beide spelers weinig fouten maakten. André was de eerste met een foutje toen hij met c6 onbedoeld een pionnetje opgaf en Lars de kans gaf om al zijn stukken actief te krijgen. Een eindspel met dame, toren en 5 vs 4 pionnen was het resultaat. Door de aanvalsdrang van André met o.a. g4, opende er kansen voor Lars om de partij in het slot te gooien. André stond op het punt om op te geven waarna hij nog 1 laatste poging deed om zijn stelling te redden. Lars mist hierop een geforceerde mat in 4 en koos voor een variant waarin André een 2de pion van het bord zag gaan, maar een stuk actiever kwam te staan. Een serie van fouten onder tijdsdruk van Lars resulteerden uiteindelijk zelfs in een verlies van de nieuwe teamleider, 2.5 – 1.5 eindstand. Een zuur einde van de avond, want er zat zeker meer in.

Al met al wel een rentree van ’t Paardje C om trots op te zijn, ookal werd dit niet uitgedrukt in matchpunten. Dit nieuwe 4-tal heeft laten zien prima mee te kunnen in deze competitie en we staan dan ook weer te trappelen op de volgende ronde op 21 oktober tegen De Baronie C, wat hun eigen B team heeft weten te verslaan in de 1ste ronde. Op eigen gras voelen wij ons extra vertrouwd en kijken uit naar de 2de ronde, tot dan!

Lars Vonk
Teamleider ’t Paardje C