Zoals de parlementariërs zich, na het zomerreces, nestelden op het pluche van de zetels in de Tweede Kamer zo keerden de leden van Schaakvereniging ’t Paardje terug in de vertrouwde stal aan het Raadhuisplein te Made. Ging het in Den Haag over de verkiezingsprogramma’s en eventuele buitensluitingen, bij ’t Paardje steunde iedereen het geplande jaarprogramma en werd er niemand buiten gesloten.
De eerste ronde kwam tot stand middels een gestuurde loting op speelsterkte. Er viel ditmaal geen echte verrassing te noteren. Martijn Dekkers liet de kans daarop aan zich voorbijgaan. In de partij tegen René Gosens combineerde hij zich op prachtige wijze naar pionwinst en toen hij later een tweede pionnetje snoepte leek de winst binnen handbereik. Helaas ging Martijn toen in de fout en dat kostte hem een loper. In het eindspel had hij echter twee verbonden en ver opgerukte vrijpionnen. Promotie leek niet te voorkomen en Martijn weigerde dan ook, terecht, een remise bod. Routinier René Gosens speelde vanaf dat moment alles of niets en na een aantal “schaakjes” zag hij tot zijn genoegen dat Martijn zijn koning foutief posteerde. Dit kostte hem zijn twee vrijpionnen en daarmee de partij.
Hiermee werd een oude schaakwijsheid in praktijk gebracht: “wie de laatste fout maakt verliest”!