In de 2e ronde van de interne competitie stonden er meerdere ‘zware’ partijen op het programma. Qua ratings was deze partij het meest belovende qua spektakel. Pierre is al jaren de sterkste speler van de club en Marc heeft vorig jaar hem net ingehaald qua rating maar is gezien de historie van eerder gespeelde onderlinge partijen nog steeds de underdog. Hoewel Pierre gisteren zijn 70e verjaardag vierde en hij aangeeft dat “hij niet meer zo veel aan schaken doet maar eerder met biljarten bezig is”, is hij nog steeds binnen de club de te kloppen man.
Ik had erg veel zin in deze partij en vol concentratie zette ik mij aan het bord en ook Pierre had een meedogenloze geconcentreerde blik in zijn ogen.

1. e4 c5
2. Nf3 d6
3. Bb5+ Nc6

Ik speelde dus de Rossolimo variant van het Siciliaans. Een opening die ik een beetje ken en ook erg geschikt is om de scherpe varianten van diverse Siciliaanse openingen te omzeilen want ik wist dat Pierre nog steeds tactisch handiger is dan ik (dat bleek wel in het snelschaak toernooitje van vorige week dat Pierre met vlag en wimpel won en waarin ik mij in de onderlinge partij pardoes mat in 1 liet zetten) en verder lijkt deze opening qua motieven een beetje op het Spaans en daar heb ik de nodige ervaring mee dus so far so good.

4. O-O Nf6
5. e5 Ng4

Als je in het Siciliaans nadat zwart Pf6 heeft gespeeld, e5 kan spelen moet je het altijd doen. Althans, dat is de mening van de Amerikaanse grootmeester Ben Finegold waarvan ik een groot fan ben. De zet Pg4 is tweesnijdend want deze zorgt voor initiatief en dreigt de e pion te winnen. Ik dacht echter dat ik nu kon slaan op e6 waarna zwart nog steeds niet kan rokeren en zo geschiedde.
6. exd6 Qxd6
7. h3 Nf6
8. Re1 Bd7
9. Nc3 a6

Dit is de stelling waar het om draait in deze opening: moet wit de loper terugtrekken naar f1 waar hij verdedigend erg sterk is of moet het paard op c5 geslagen worden en krijgt zwart het loperpaar. Een moeilijke keuze maar ik besloot om het paard te slaan omdat zwarts loper op f8 nog steeds weinig perspectief heeft. Verder dacht ik dat ik op een bepaald moment met Pe5 de witveldige loper van zwart zou kunnen winnen en gezien het feit dat de zwarte koning nog steeds op e8 staat en ik een dreigende toren op e1 heb deed ik dat dus maar,
10. Bxc6 Bxc6
11. Ne5 e6
12. d3 Nd7
13. Nxc6 Qxc6

Het grappige van deze stelling is dat wit nu d4 gevolgd door d5 dreigt en door allerlei penningen zou de zwarte stelling dan instorten. Natuurlijk zag Pierre dit ook en sloeg hij de pion en nu is het zo dat ondanks de open d en e lijn van wit, zwart langzaam zich een beetje kan ontworstelen aan de witte druk.
14. d4 cxd4
15. Qxd4 Nf6
16. Bg5 Rd8
17. Qh4 Be7

We zijn inmiddels op zet 18 aangekomen en nog steeds heeft zwart niet kunnen rokeren. Ik besloot daarom de aanval kracht bij te zetten en het paard naar e4 te spelen. Zwart kan de pion op c2 niet slaan want dat zou na diverse afruilen op f6 erg slecht aflopen omdat zijn koningsstelling dan een Madese gatenkaas wordt maar Pierre heeft een slimme verdediging zet gepland.
18. Ne4 Ng8
19. Bxe7 Nxe7
20. Rad1 Rd7
21. Rxd7 Qxd7
22. Qg3 Ng6

Hier maak ik volgens Pierre een positionele fout door schaak te geven op b8. Ik dacht dat dan altijd de koning in het midden zou blijven hetgeen mij aanvalskansen zou geven maar Pierre had goed gezien dat hij nu volledig ontwikkeld zou worden. De koning gaat weliswaar naar e7 en dat is geen fijn veld natuurlijk maar zijn toren komt nu op d8 te staan en we zien dat Pierre nu langzaam de overhand krijgt.
23. Qb8+ Ke7
24. Qg3 Rd8

Een trieste terugtocht van de witte dame. Ik zag mijn aanvalskansen afnemen en miste ook nog de zet h4 gevolgd door h5. In plaats daarvan speel ik weer een doelloze schaakzet gevolgd door een vreselijke positionele blunder met c3 waarna mijn dame opgesloten raakt in niemandsland. Alle aanval is dan weg en ik begon hier behoorlijk zenuwachtig te worden want in een dergelijke stelling is Pierre in zijn element en inderdaad neemt hij de aanval met een sterke paard zet naar f4 volledig over. Ook begon ik erg in tijdnood te komen en dat hielp ook niet echt mee.
25. Qa3+ Ke8
26. c3 Nf4

Hier staat zwart al beter en mijn dame staat volledig buitenspel. Verder houdt mijn paard veld d2 onder controle en Pierre heeft dat goed gezien en verjaagd mijn paard zodat hij eventueel binnen kan komen op d2 en tevens dreigt er na Dame c5 mat op g2.
Eigenlijk gaat het dus weer zoals zo vaak in onze onderlinge partijen: ik kom overweldigend uit de opening, Pierre verdedigt zicht taai en doordat ik moe word (leeftijd!) en in tijdnood kom verspeel ik mijn voordeel.
27. Qa5 f5
28. Ng5 Qc6

Dit is de reeds genoemde ellende: er dreigt mat op g2, de toren kan naar d5 om de dame aan te vallen en zwart heeft dus de volledige aanval overgenomen. Al mijn stukken staan slecht maar eerst moet het witte paard terug naar f3 om mat te voorkomen. Nu kan Pierre natuurlijk op h3 slaan om vervolgens het witte paard op f3 te winnen maar dan zou ik weer met toren neemt e6 een kleine aanval kunnen krijgen. Dat doet de veteraan dus niet en hij versterkt zijn stelling met het opspelen van de toren naar d5 waarna mijn dame terug moet naar een passieve positie.
29. Nf3 Rd5
30. Qa3 Kf7

Ook clubkampioenen maken soms positionele fouten want nu de koning op f7 staat komen er motieven voor een paardvork met dame winst in de stelling. Het kan echter niet meteen want dan zou de toren het paard slaan en nadat wit terugneemt met zijn toren en de kwaliteit gewonnen heeft, gaat wit meteen mat op g2 dus eerst moet de toren verjaagd worden.
31. c4 Rc5
32. b4 Nxh3+

33. gxh3

Nu is het wel uit want nadat ik zijn paard terugsla staat alles gedekt en komt wit een stuk voor. Pierre gaf op en ik denk dat dit een redelijke partij was van beiden maar dat Kf7 een blunder door tijdnood was. Het seizoen is natuurlijk nog lang maar ik ben goed gestart en weet zeker dat Pierre snel weer komt bovendrijven: hij is gewoon tactisch en positioneel te handig en als hij weer de motovatie weet te vinden om iets meer aan schaken te gaan doen dan is hij zeker titelkandidaat.