De interne competitie van dinsdag 5 november zag een confrontatie tussen de oude garde, namelijk Marc Govers, en één van de opkomende spelers van de club, in deze Lars Vonk.

Na het openingssalvo van de jongeren in de eerste paar speelrondes van dit seizoen heeft Lars zich stevig in de top 5 genesteld, met overwinningen en remises tegen enkele van de sterkste spelers van de club. In sterk contrast lijkt Marc, na een moeizaam begin van het seizoen, de afgelopen paar weken weer volledig terug in vorm te zijn gekomen. Zodoende bepaalde deze partij wie de omstreden derde plaats voor nu in zou gaan nemen.

De partij begon zoals veel andere partijen tegen de goed voorbereide Lars. Men volgt een theoretisch lijntje tot een kritische positie, waarin uit de online database blijkt dat de tegenstander zich niet prettig voelt. Zo kwam de volgende positie voort uit de afruilvariant van de Caro-Kann verdediging.

Fig. 1 – Na …f5 van Lars kreeg Marc de kans om de positie volledig open te breken!

Lars speelde …f5 en dacht daarmee een tempo te winnen tegen Marc’s dame, die op g4 toch niet helemaal prettig stond. Het zwakke centrum leek dan ook een kleine prijs te betalen voor de open lijnen en de tempi tegen de positie van wit. Juist op dat moment kwam een vlaag van inspiratie tot Marc– Lxf5!!

Het loperoffer toonde enerzijds het zelfvertrouwen en spelbegrip van de oude garde, anderzijds misschien een neiging om te gokken. Marc’s offer was correct, uitgaande van de resulterende positie na …exf5 Pxf5 Txf5 Dxf5, en nog enkele andere varianten. Het feit dat hij de resulterende positie vanaf een afstand goed heeft kunnen evalueren, ondanks de onbalans in materiaal, is voor deze schrijver een indrukwekkend staaltje schaakvaardigheid.

Ook voor Lars was dit dé grote kans van de partij. Na exd5 Pxd5 was er namelijk Df6! Met de dreiging om het paard te winnen, en anders de pion op f2 te slaan en Marc’s achterlinie onder druk te zetten. Één enkel lijntje waarmee de partij gelijk de andere kant uit had kunnen gaan. Afijn.

Fig. 2 – Na een tumultueus middenspel dreigde er even repetitie, maar niet voor lang– Txf7!

De partij vervolgde zich snel met een zwaar initiatief voor wit. De overgebleven zwakke pion op d5 en de open koning van Lars waren duidelijke zwaktes waarop zijn stukken zich konden richten. Lars probeerde deze pion met alle macht te verdedigen, en slaagde er nog in de pion lange tijd te beschermen, maar het mocht niet baten– Zodoende kwam uiteindelijk de positie uit Fig. 2 tot stand.

Het moet gezegd worden dat wit hier al technisch gewonnen staat. De twee paarden en de inactieve koning zijn niet opgewassen tegen het leger van pionnen waarmee wit dreigt op te rukken. Er was een kort moment hoop op een remise via repetitie, totdat Marc ook die hoop in duizend stukjes sloeg met Txf7+! Ook hier toonde Marc weer zijn spelbegrip, in de kennis dat het overgebleven paard niet voldoende zou moeten zijn en dat Lars de koning nodig zou hebben om de h-pion tegen te houden, aangenomen dat hij de pion niet via een vork met het paard zou kunnen winnen. En toch kwam die kans alsnog.

Fig. 3 – De laatste kans om tot een gelijke evaluatie te komen. Zwart aan zet!

Lars verzette zich met alle macht, maar de aanval was doorslaggevend. Het inzicht van Marc bleek in een moeilijke, ongelijke positie uiteindelijk te veel. Zo eindigde de confrontatie tussen de twee heren, ditmaal met een winst voor de oude garde, en nam Marc de derde plaats op de ranglijst in.

(Voor de liefhebbers: het antwoord op de puzzel in Fig.3 is Pf6 h6 Pg4+ Kd5 Pxh6!)