Reeds in de tweede speelronde stond er een heuse klassieker op het programma, namelijk de tweestrijd tussen René Stadhouders en William van den Bosch. Beiden leerden het schaakspel in de jaren tachtig van de vorige eeuw op de toenmalige Paulus Mavo in Made, de voorganger van het huidige Dongemond college. Via het bekende boek “Jeugdschaak” van Berry Withuis behaalden René en William achtereenvolgens het Pionnendiploma, Torendiploma en Koningsdiploma. Daarmee onderstreepten ze uit het echte schaakhout te zijn gesneden.
In de doorschuifvariant van het Caro-Kann besloot R. Stadhouders om zich ditmaal niet op “voorzichtige paden te begeven”, maar vol voor de aanval te gaan. Een strijdwijze die normaliter door W. van den Bosch wordt gehanteerd. Er ontspon zich dan ook een spectaculaire strijd waarbij William de nodige gedwongen zetten kreeg voorgeschoteld. Dit ging duidelijke ten koste van zijn ontwikkeling; met name de stukken op zijn koningsvleugel deden niet aan het spel mee. Dit was het sein voor René om er een stukoffer tegenaan te gooien en zijn stukken buitengewoon actief te maken. William zag het hopeloze van de situatie in en legde zijn koning ruggelings op het bord.