Author: Schaakvereniging Made

De derde confrontatie tussen de titelkandidaten René Stadhouders en Robbert de Wijs bleef onbeslist. Laatstgenoemde deed er alles aan om de kloof naar de koppositie te verkleinen; zo sloeg hij enkele keren een remise bod achteloos in de wind maar uiteindelijk zag hij zijn aanvallende impulsen niet tot beslissend voordeel leiden. De op hoog niveau gespeelde pot vergde zoveel van beide kemphanen dat ze op het nippertje de tijdscontrole haalden.

In de twee voorgaande ontmoetingen wisten zowel R. Stadhouders als R. de Wijs hun partij met zwart te winnen. Met nog zeven ronden voor de boeg komen ze “elkaar niet meer tegen”. De partijen tegen de achtervolgers zullen dus gaan bepalen wie er uiteindelijk aan het langste end trekt.
Hierbij zal ook P. van den Hout nog een rol van betekenis spelen want hij profiteerde optimaal door H. Maas aan de zegekar te binden. Eerlijkheidshalve moet daarbij de kanttekening worden gemaakt dat H. Maas, na het weigeren van een remise bod, de winnende stelling had. In het eindspel maakte P. van den Hout echter dankbaar gebruik van de mindere eindspelkwaliteiten van H. Maas. Laatstgenoemde moest wederom ervaren dat “gewonnen staan” geen garantie is voor “winnen”.

De derde confrontatie tussen de titelkandidaten René Stadhouders en Robbert de Wijs bleef onbeslist. Laatstgenoemde deed er alles aan om de kloof naar de koppositie te verkleinen; zo sloeg hij enkele keren een remise bod achteloos in de wind maar uiteindelijk zag hij zijn aanvallende impulsen niet tot beslissend voordeel leiden. De op hoog niveau gespeelde pot vergde zoveel van beide kemphanen dat ze op het nippertje de tijdscontrole haalden.

In de twee voorgaande ontmoetingen wisten zowel R. Stadhouders als R. de Wijs hun partij met zwart te winnen. Met nog zeven ronden voor de boeg komen ze “elkaar niet meer tegen”. De partijen tegen de achtervolgers zullen dus gaan bepalen wie er uiteindelijk aan het langste end trekt.
Hierbij zal ook P. van den Hout nog een rol van betekenis spelen want hij profiteerde optimaal door H. Maas aan de zegekar te binden. Eerlijkheidshalve moet daarbij de kanttekening worden gemaakt dat H. Maas, na het weigeren van een remise bod, de winnende stelling had. In het eindspel maakte P. van den Hout echter dankbaar gebruik van de mindere eindspelkwaliteiten van H. Maas. Laatstgenoemde moest wederom ervaren dat “gewonnen staan” geen garantie is voor “winnen”.

De derde confrontatie tussen de titelkandidaten René Stadhouders en Robbert de Wijs bleef onbeslist. Laatstgenoemde deed er alles aan om de kloof naar de koppositie te verkleinen; zo sloeg hij enkele keren een remise bod achteloos in de wind maar uiteindelijk zag hij zijn aanvallende impulsen niet tot beslissend voordeel leiden. De op hoog niveau gespeelde pot vergde zoveel van beide kemphanen dat ze op het nippertje de tijdscontrole haalden.

In de twee voorgaande ontmoetingen wisten zowel R. Stadhouders als R. de Wijs hun partij met zwart te winnen. Met nog zeven ronden voor de boeg komen ze “elkaar niet meer tegen”. De partijen tegen de achtervolgers zullen dus gaan bepalen wie er uiteindelijk aan het langste end trekt.
Hierbij zal ook P. van den Hout nog een rol van betekenis spelen want hij profiteerde optimaal door H. Maas aan de zegekar te binden. Eerlijkheidshalve moet daarbij de kanttekening worden gemaakt dat H. Maas, na het weigeren van een remise bod, de winnende stelling had. In het eindspel maakte P. van den Hout echter dankbaar gebruik van de mindere eindspelkwaliteiten van H. Maas. Laatstgenoemde moest wederom ervaren dat “gewonnen staan” geen garantie is voor “winnen”.

De derde confrontatie tussen de titelkandidaten René Stadhouders en Robbert de Wijs bleef onbeslist. Laatstgenoemde deed er alles aan om de kloof naar de koppositie te verkleinen; zo sloeg hij enkele keren een remise bod achteloos in de wind maar uiteindelijk zag hij zijn aanvallende impulsen niet tot beslissend voordeel leiden. De op hoog niveau gespeelde pot vergde zoveel van beide kemphanen dat ze op het nippertje de tijdscontrole haalden.

In de twee voorgaande ontmoetingen wisten zowel R. Stadhouders als R. de Wijs hun partij met zwart te winnen. Met nog zeven ronden voor de boeg komen ze “elkaar niet meer tegen”. De partijen tegen de achtervolgers zullen dus gaan bepalen wie er uiteindelijk aan het langste end trekt.
Hierbij zal ook P. van den Hout nog een rol van betekenis spelen want hij profiteerde optimaal door H. Maas aan de zegekar te binden. Eerlijkheidshalve moet daarbij de kanttekening worden gemaakt dat H. Maas, na het weigeren van een remise bod, de winnende stelling had. In het eindspel maakte P. van den Hout echter dankbaar gebruik van de mindere eindspelkwaliteiten van H. Maas. Laatstgenoemde moest wederom ervaren dat “gewonnen staan” geen garantie is voor “winnen”.

De derde confrontatie tussen de titelkandidaten René Stadhouders en Robbert de Wijs bleef onbeslist. Laatstgenoemde deed er alles aan om de kloof naar de koppositie te verkleinen; zo sloeg hij enkele keren een remise bod achteloos in de wind maar uiteindelijk zag hij zijn aanvallende impulsen niet tot beslissend voordeel leiden. De op hoog niveau gespeelde pot vergde zoveel van beide kemphanen dat ze op het nippertje de tijdscontrole haalden.

In de twee voorgaande ontmoetingen wisten zowel R. Stadhouders als R. de Wijs hun partij met zwart te winnen. Met nog zeven ronden voor de boeg komen ze “elkaar niet meer tegen”. De partijen tegen de achtervolgers zullen dus gaan bepalen wie er uiteindelijk aan het langste end trekt.
Hierbij zal ook P. van den Hout nog een rol van betekenis spelen want hij profiteerde optimaal door H. Maas aan de zegekar te binden. Eerlijkheidshalve moet daarbij de kanttekening worden gemaakt dat H. Maas, na het weigeren van een remise bod, de winnende stelling had. In het eindspel maakte P. van den Hout echter dankbaar gebruik van de mindere eindspelkwaliteiten van H. Maas. Laatstgenoemde moest wederom ervaren dat “gewonnen staan” geen garantie is voor “winnen”.

De derde confrontatie tussen de titelkandidaten René Stadhouders en Robbert de Wijs bleef onbeslist. Laatstgenoemde deed er alles aan om de kloof naar de koppositie te verkleinen; zo sloeg hij enkele keren een remise bod achteloos in de wind maar uiteindelijk zag hij zijn aanvallende impulsen niet tot beslissend voordeel leiden. De op hoog niveau gespeelde pot vergde zoveel van beide kemphanen dat ze op het nippertje de tijdscontrole haalden.

In de twee voorgaande ontmoetingen wisten zowel R. Stadhouders als R. de Wijs hun partij met zwart te winnen. Met nog zeven ronden voor de boeg komen ze “elkaar niet meer tegen”. De partijen tegen de achtervolgers zullen dus gaan bepalen wie er uiteindelijk aan het langste end trekt.
Hierbij zal ook P. van den Hout nog een rol van betekenis spelen want hij profiteerde optimaal door H. Maas aan de zegekar te binden. Eerlijkheidshalve moet daarbij de kanttekening worden gemaakt dat H. Maas, na het weigeren van een remise bod, de winnende stelling had. In het eindspel maakte P. van den Hout echter dankbaar gebruik van de mindere eindspelkwaliteiten van H. Maas. Laatstgenoemde moest wederom ervaren dat “gewonnen staan” geen garantie is voor “winnen”.

De derde confrontatie tussen de titelkandidaten René Stadhouders en Robbert de Wijs bleef onbeslist. Laatstgenoemde deed er alles aan om de kloof naar de koppositie te verkleinen; zo sloeg hij enkele keren een remise bod achteloos in de wind maar uiteindelijk zag hij zijn aanvallende impulsen niet tot beslissend voordeel leiden. De op hoog niveau gespeelde pot vergde zoveel van beide kemphanen dat ze op het nippertje de tijdscontrole haalden.

In de twee voorgaande ontmoetingen wisten zowel R. Stadhouders als R. de Wijs hun partij met zwart te winnen. Met nog zeven ronden voor de boeg komen ze “elkaar niet meer tegen”. De partijen tegen de achtervolgers zullen dus gaan bepalen wie er uiteindelijk aan het langste end trekt.
Hierbij zal ook P. van den Hout nog een rol van betekenis spelen want hij profiteerde optimaal door H. Maas aan de zegekar te binden. Eerlijkheidshalve moet daarbij de kanttekening worden gemaakt dat H. Maas, na het weigeren van een remise bod, de winnende stelling had. In het eindspel maakte P. van den Hout echter dankbaar gebruik van de mindere eindspelkwaliteiten van H. Maas. Laatstgenoemde moest wederom ervaren dat “gewonnen staan” geen garantie is voor “winnen”.

De derde confrontatie tussen de titelkandidaten René Stadhouders en Robbert de Wijs bleef onbeslist. Laatstgenoemde deed er alles aan om de kloof naar de koppositie te verkleinen; zo sloeg hij enkele keren een remise bod achteloos in de wind maar uiteindelijk zag hij zijn aanvallende impulsen niet tot beslissend voordeel leiden. De op hoog niveau gespeelde pot vergde zoveel van beide kemphanen dat ze op het nippertje de tijdscontrole haalden.

In de twee voorgaande ontmoetingen wisten zowel R. Stadhouders als R. de Wijs hun partij met zwart te winnen. Met nog zeven ronden voor de boeg komen ze “elkaar niet meer tegen”. De partijen tegen de achtervolgers zullen dus gaan bepalen wie er uiteindelijk aan het langste end trekt.
Hierbij zal ook P. van den Hout nog een rol van betekenis spelen want hij profiteerde optimaal door H. Maas aan de zegekar te binden. Eerlijkheidshalve moet daarbij de kanttekening worden gemaakt dat H. Maas, na het weigeren van een remise bod, de winnende stelling had. In het eindspel maakte P. van den Hout echter dankbaar gebruik van de mindere eindspelkwaliteiten van H. Maas. Laatstgenoemde moest wederom ervaren dat “gewonnen staan” geen garantie is voor “winnen”.

De derde confrontatie tussen de titelkandidaten René Stadhouders en Robbert de Wijs bleef onbeslist. Laatstgenoemde deed er alles aan om de kloof naar de koppositie te verkleinen; zo sloeg hij enkele keren een remise bod achteloos in de wind maar uiteindelijk zag hij zijn aanvallende impulsen niet tot beslissend voordeel leiden. De op hoog niveau gespeelde pot vergde zoveel van beide kemphanen dat ze op het nippertje de tijdscontrole haalden.

In de twee voorgaande ontmoetingen wisten zowel R. Stadhouders als R. de Wijs hun partij met zwart te winnen. Met nog zeven ronden voor de boeg komen ze “elkaar niet meer tegen”. De partijen tegen de achtervolgers zullen dus gaan bepalen wie er uiteindelijk aan het langste end trekt.
Hierbij zal ook P. van den Hout nog een rol van betekenis spelen want hij profiteerde optimaal door H. Maas aan de zegekar te binden. Eerlijkheidshalve moet daarbij de kanttekening worden gemaakt dat H. Maas, na het weigeren van een remise bod, de winnende stelling had. In het eindspel maakte P. van den Hout echter dankbaar gebruik van de mindere eindspelkwaliteiten van H. Maas. Laatstgenoemde moest wederom ervaren dat “gewonnen staan” geen garantie is voor “winnen”.

De derde confrontatie tussen de titelkandidaten René Stadhouders en Robbert de Wijs bleef onbeslist. Laatstgenoemde deed er alles aan om de kloof naar de koppositie te verkleinen; zo sloeg hij enkele keren een remise bod achteloos in de wind maar uiteindelijk zag hij zijn aanvallende impulsen niet tot beslissend voordeel leiden. De op hoog niveau gespeelde pot vergde zoveel van beide kemphanen dat ze op het nippertje de tijdscontrole haalden.

In de twee voorgaande ontmoetingen wisten zowel R. Stadhouders als R. de Wijs hun partij met zwart te winnen. Met nog zeven ronden voor de boeg komen ze “elkaar niet meer tegen”. De partijen tegen de achtervolgers zullen dus gaan bepalen wie er uiteindelijk aan het langste end trekt.
Hierbij zal ook P. van den Hout nog een rol van betekenis spelen want hij profiteerde optimaal door H. Maas aan de zegekar te binden. Eerlijkheidshalve moet daarbij de kanttekening worden gemaakt dat H. Maas, na het weigeren van een remise bod, de winnende stelling had. In het eindspel maakte P. van den Hout echter dankbaar gebruik van de mindere eindspelkwaliteiten van H. Maas. Laatstgenoemde moest wederom ervaren dat “gewonnen staan” geen garantie is voor “winnen”.